grozić k-u

См. также в других словарях:

• grozić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, grożę, grozićzi, groź || rzad. gróź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zapowiadać komuś słowem, gestem itp. coś złego, niekorzystnego, przykrego w skutkach z zamiarem przestraszenia …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• grozić — ndk VIa, grożę, grozićzisz, groź (gróź), grozićził 1. «straszyć zapowiedzią czegoś, zwłaszcza czegoś złego, zapowiadać coś, zwłaszcza coś złego» Grozić komuś karą, więzieniem, śmiercią. Groził, że powie rodzicom. ◊ Grozić palcem «wykonywać… …   Słownik języka polskiego

• skrócić — kogoś o głowę «obciąć komuś głowę, ściąć kogoś»: Przecież Elżbieta I to była baba potwór! Lubiła grozić swoim dworzanom, a już szczególnie faworytom, że skróci ich o głowę. T. Mirkowicz, Pielgrzymka …   Słownik frazeologiczny

• skracać — Skrócić kogoś o głowę «obciąć komuś głowę, ściąć kogoś»: Przecież Elżbieta I to była baba potwór! Lubiła grozić swoim dworzanom, a już szczególnie faworytom, że skróci ich o głowę. T. Mirkowicz, Pielgrzymka …   Słownik frazeologiczny

• szabelka — Pobrzękiwać, potrząsać, wymachiwać itp. szabelką a) «manifestacyjnie grozić zbrojnym wystąpieniem»: Mit Polaka wymachującego szabelką odchodzi w przeszłość. Młodych ludzi charakteryzuje przede wszystkim pragmatyzm. Wprost 899/2000. b) «zachowywać …   Słownik frazeologiczny

• chłosta — ż IV, CMs. chłostaoście; lm D. chłostaost «bicie rózgą, batem itp.; cięgi, plagi» Dotkliwa, okrutna chłosta. Kara chłosty. Karać, grozić chłostą. Wymierzyć chłostę. przen. «surowa krytyka, szyderstwa» Chłosta opinii publicznej …   Słownik języka polskiego

• ciążyć — ndk VIb, ciążyćżę, ciążyćżysz, ciąż, ciążyćył «przygniatać, przytłaczać swym ciężarem; być ciężkim, odczuwanym jako ciężki; chylić się, opadać pod wpływem własnego ciężaru» Plecak komuś ciąży. Ciążyły mu grube buty. Warkocze jej ciążą. Głowa… …   Słownik języka polskiego

• grożenie — n I rzecz. od grozić …   Słownik języka polskiego

• lacha — ż III, CMs. lasze; lm D. lach zgr. od laska w zn. 1 Gruba, ciężka lacha. Grozić komuś lachą. Uderzyć, zdzielić kogoś lachą. ◊ posp. Kłaść (położyć) lachę na coś, na kogoś (rzadziej na czymś, na kimś) «lekceważyć coś, kogoś, nie liczyć się z czymś …   Słownik języka polskiego

• odgrażać się — ndk I, odgrażać sięam się, odgrażać sięasz się, odgrażać sięają się, odgrażać sięaj się, odgrażać sięał się «grozić komuś czymś, straszyć pogróżkami» Odgrażać się wrogom, zdrajcom. Odgrażał się, że pomści swoją krzywdę …   Słownik języka polskiego

• ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… …   Słownik języka polskiego